Mijn gehaakte mochila tas
Mijn gehaakte mochila tas
Het stond al een tijdje op mijn to do-lijstje: ooit haak ik
een mochila tas. 
Enkele maanden geleden begon mijn zoektocht. Ik dacht "ik ontwerp zelf wel even een tas". Dat viel tegen. Zo'n tas ontwerpen is echt niet makkelijk, je moet met heel veel zaken rekening houden. En laat ons wel wezen: er is al heel veel werk aan zo'n tas. Om er dan ook nog half aan te beginnen, daar had ik geen zin in. Dus ging ik op zoek naar een boek. Al gauw botste ik op het prachtig boek "Wayuu Mochilas haken" (hier te koop) van Rianne de Graaf. In dit boek legt Rianne van begin tot einde uit hoe je zo'n prachtige tas maakt. Ook beantwoordt ze al je vragen. Wat mij bijvoorbeeld tegenhield zo'n tas te maken: waarom moet je dat toch in de achterste lussen haken? Dat geeft toch weinig stevigheid? Ik stelde deze vraag op enkele Facebookpagina's, maar kreeg nergens een voldoende antwoord. Ik begrijp namelijk heel graag waarom iets op een bepaalde manier wordt gedaan. Er moet toch een reden zijn om in de achterste lussen te haken? En zorgt dat dan niet voor veel minder stevigheid? In dit boek worden al je vragen beantwoord.
Dan restte mij alleen nog een patroon en kleuren te kiezen. Ik koos voor het patroon "bloemen" met de bodem van het motief "doolhof". Daar zat een verschil in van 2 steken, maar loste ik op in de laatste toer van de bodem.
Als kleuren koos ik 173 - 157 - 257 - 281 van Catona, Scheepjes (hier te koop).
Het was zeker niet liefde van het eerste moment. Ik beleefde geen plezier aan het haken van de bodem: ik worstelde met de draden, moest ze telkens uit elkaar halen. Ik probeerde allerhande manieren, maar het lukte niet zo goed. De bodem bleef dan ook enkele weken liggen wachten op de rest van de tas. Toen ik de moed terugvond, probeerde ik nog wat andere manieren uit. Uiteindelijk vond ik de beste manier (deze staat eigenlijk ook in het boek beschreven, maar soms ben ik wat eigenwijs :-)).
Hiervan maakte ik een filmpje:
Toen de tas klaar was, moest er nog een riem aan gemaakt worden. Het mooist bij zo'n tas is een riem gemaakt van koorden. Maar die koorden maken!!!! Ik las er veel over, maar zou geen boormachine hanteren om die koorden te maken, o neen! Tot ik op een ochtend toch met die boormachine in mijn handen stond. Ook hier moest ik weer zoeken, maar uiteindelijk lukte het met de "parkeermethode". De riem maken met deze ply split-methode vond ik wel meteen heel leuk. Al moet ik wel zeggen dat je je hoofd er bij moet houden, want eenmaal je een fout maakt, is het heel lastig om dat weer recht te zetten. 2x maakte ik een fout ...
In dit filmpje toon ik kort hoe je dat ply splitten doet:
Na het haken van de tas, maakte ik er nog een voering in.
Rondom de binnenkant maakte ik opbergzakjes:
Tot slot moest ik alleen nog de koord maken om de tas dicht te trekken. Hiervoor gebruikte ik een Kumihimo loom middel rond 13 cm (deze kan je hier kopen). In het boek van Rianne legt ze ook dit heel erg duidelijk uit. Eens je het snapt, is het erg makkelijk.
Tip: het was even wat zoeken naar een goede manier om met deze schijf en zo'n lange draden te werken. Uiteindelijk bond ik ze vast met deze clips en dat werkte perfect.
Aan het eind van deze koord maakte ik nog kwastjes. Elk kwastje met evenveel draadjes. Tellen dus :-)
Tot slot moest ik alleen nog mijn schouderriem vastnaaien en de koord door de gaatjes rijgen en dan tadaaa....
